Texel, eb en vloed. Komen en gaan van het Leven.
Een stille sterrenhemel draagt
Een gebroken maan naar de horizon.
Het halve licht verzilverd de mist
Die langzaam uit de grond oprijst
En zich vermengt met de duistere lucht.
Staand in een donkergrijze cocon
Grinnik ik mee met de schaterlachende
Ganzen net buiten mijn zichtveld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten