Gehavende monumenten van een industrieel verleden, toen ik als jongen hier rondzwierf, klonk er gehamer en het geknetter van lasapparatuur.
Nu heerst er leegte,
alleen verstoord door de streekbus,
ieder half uur.
Vaag zie ik nog de vormen van de schepen,
die hun neus hier over straat staken,
als om het land te proeven,
alvorens te water gelaten te worden.
Gehavende monumenten van een jongensdroom,
dankzij een malaise die huisvrouwen niet belet gebukt te gaan onder hun dagelijkse boodschappen.
Armoe verstopt in felle plastic tasjes.
Nu worden hier alleen nog oorlogsschepen gebouwd voor de export.
In koele grijze assemblage hallen mogen destroyers de geuren van het land niet inademen.
Glimmende bespottingen van een groter verleden.
De wind laat m'n ogen huilen,
maar de zee ruist nog steeds bemoedigend tegen een kust,
zo doordrenkt van historie, dat dit huidige verval in mijn ogen wel tijdelijk moet zijn.
Schelde,
stromend monument, voor een volk,
zo getekend, grijs en vermoeid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten