Vandaag heb ik drie werken ingebracht voor de selectie van KlimaatExpo '22 door Artworlds in samenwerking met Museum De Fundatie. Dat wil niet zeggen dat één of meer van mijn werken daar ook komt te hangen. Voor elk ingebracht werk betaal ik € 15,00 ,wat op zich nog heel fatsoenlijk is in deze branche, voor dat geld krijg ik straks te horen of mijn werk goed bevonden is om geëxposeerd te worden. Dat wordt beoordeeld door een , vooralsnog onbekende, jury bestaande uit, quote "Een grote gemêleerde jury van jong en oud: museummedewerkers, galeriehouders, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers, mensen uit de zorg, de bouw, kappers, studenten, scholieren en vele anderen, maakt op basis van de ingezonden afbeeldingen een keuze voor de tentoonstelling. Zoals vertrouwd, volledig anoniem. Het werk telt!" einde quote.
08 juni 2022
Kunstenaartje met een website.
Ik heb nu al € 45,00 betaald om deze mensen te laten beslissen of één van mijn werken toegelaten word.
Ik heb niet zo'n gelukkige hand van kiezen, dat is wel bewezen met voorgaande inzendingen, waarbij ik vooral uitging van mijn eigen keuze uit de beschikbare werken. Deze keer heb ik vijf dierbare vrienden gevraagd om op mijn website de voor hen meest aansprekende werken te markeren. De mensen die ik hiervoor gevraagd heb kennen mij goed en omgekeerd heb ik ze uitgezocht op grond van hun totaal verschillende smaak en levenshouding. Dat leverde een top 5 op die niet per sé mijn eerste keus geweest zou zijn. Bovendien leverde het, voor mijzelf ,verrassende inzichten op. Uit deze top 5 heb ik er drie uitgekozen die óók naar mijn smaak voldeden aan het thema.
Misschien heb ik nu geluk. Wordt één of meer van mijn werken toegelaten to de expositie. Nog meer mazzel, het is ook een verkoop expositie. Nu gaan we misschien iets verdienen!
De gekozen werken zijn ;
En
En
Ik bedank al de mensen die hebben meegeholpen om mijn keuze te bepalen. Jullie inbreng is altijd waardevol voor mij!
14 april 2022
De trap onder de zee...
Nacht.
Ik loop het strand op.
Het vochtige grijze zand vermengt zich met de grijze nevel.
Samen vormen ze één grote grijze golvende massa.
Grote grijze betonnen golven razen door de mist.
Ze storten zich op de kust.
Daar breken ze af tot zand en water.
Door het grauwe zand haast het water zich terug naar zee.
Een nieuwe breker vormt zich.
Als de golf zich verheft,
alvorens zich op de kust te storten,
lijkt ze op een oude gesluierde vrouw.
Met een diepe zucht werpt ook zij zich onverbiddelijk op het strand.
Ze breekt en rent weer terug om opnieuw te beginnen.
Dan komt er weer één.
En nog één, en weer en weer.
Langzaam trek ik mijn kleren uit.
De kou bijt mijn lichaam.
Ik huiver, kou en angst voor de betonnen golven.
Het water in lopend hoor ik het water dat weer naar zee vlucht roepen.
Terug, terug, opnieuw, nóg een keer.
Er komt een golf op me af.
Grijzend probeert het Waterwijf me terug op het strand te gooien.
Met al mijn kracht gooi ik me door de golf heen.
Lachend gooit ze zichzelf op het strand.
Terug, terug, opnieuw, nóg een keer. Hoor ik haar roepen.
De mist lost op.
Heen en weer geslingerd door de golven zie ik de Melkweg in de nachtlucht.
Dan ga ik plots kopje onder.
Van onder water, door de donkere golf en het schuim heen, zie ik de sterrenhemel veranderen.
Doorzichtige monsters strekken hun tentakels uit.
Ze lachen en duwen me verder onder water.
Rondtollend word ik plotseling weer op het strand geworpen.
Terug, terug, opnieuw, nóg een keer roept de zee.
Ik krabbel terug naar de vloedlijn.
Er klapt nog een golf voor mijn voeten neer.
Murmelend terugrennend naar zee roept ze naar me.
Je bent nog niet klaar om een golf te worden.
Je moet eerst leren breken.
En opnieuw beginnen.
Terug, terug, opnieuw, nóg een keer.
Nooit opgeven, hoe hopeloos het ook lijkt.
Terug, terug, opnieuw, nóg een keer.
Abonneren op:
Posts (Atom)